Een eind op weg!

Heee Hallo allemaal!

Het heeft weer een tijdje geduurd, maar hier is er weer een! Er is alweer heel veel gebeurd in de tussentijd. Inmiddels zijn we goed met ons project aan de gang. Helaas hebben we wel tegenvallers gehad. Twee van de belangrijkste medewerkers van GGA liggen in het ziekenhuis en zijn “critical ill” zoals ze dat hier zeggen. Heel erg verdrietig en lastig omdat zij heel veel voor GGA deden. We moeten nu uitvogelen hoe we het zonder deze mensen gaan redden, en voor Heather (de manager) is het nu behoorlijk stressvol. Dus het is enigszins chaotisch en Heather heeft het er heel moeilijk mee. Toch lukt het tot nu toe om alles in goede banen te leiden, dat is fijn!

Vrolijker nieuws is dat de huiswerkbegeleiding super goed gaat! Ik heb een ontzettend leuke band met mijn huiswerkkind opgebouwd en kan me niet voorstellen dat ik hem straks misschien nooit meer zal zien. Dat gaat moeilijk voor me worden om afscheid te nemen. We zijn goed bezig om zijn rapport een stuk beter te laten worden de volgende periode. Hij wil namelijk brandweerman worden en ja ook dan moet je je school goed afronden!

De kids op GGA zijn al echt aan ons gewend en we hebben het meestal heel gezellig. Sommige kinderen kunnen ons soms wel wat uitdagingen geven, maargoed dat zijn alleen maar leerervaringen! Over het algemeen hebben we heel veel lol en bouwen we een steeds sterkere band op. Dat is moeilijk tegen te houden als je zoveel tijd met elkaar doorbrengt. Wat ik zelf heel moeilijk vind is het idee dat wij weer weg gaan met zn allen en ze dan min of meer op zichzelf aangewezen zijn. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk het is om steeds andere opvoeders om je heen te hebben, waar je je dan aan gaat hechten en die vervolgens altijd weer weg gaan. Gelukkig zijn er een aantal vrijwilligers en oud studenten die heel trouw terug blijven komen. Toch blijft het ontzettend lastig voor de kinderen dat ze de mensen waar ze veel van houden eigenlijk altijd moeten missen of soms helemaal niet meer zien.

Daarnaast leer ik steeds meer over het leven in de vallei, en hoe ontzettend zwaar en hard het leven daar is. Er is zoveel criminaliteit, geweld, armoede en misbruik. Verschrikkelijk om te weten dat er daar zoveel mensen wonen die niet uit die situatie kunnen komen, simpelweg omdat ze vaak niet eens een identificatiebewijs hebben. Vaak komen mensen niet in aanmerking voor een uitkering en moeten ze zichzelf maar zien te redden. Wat er vervolgens voor zorgt dat mensen buiten de wet om hun geld proberen te verdienen of dat ze verslaafd raken, simpelweg omdat ze niet meer met de omstandigheden om kunnen gaan. Dit zorgt voor een negatieve spiraal waar de meeste mensen nooit meer uit komen. Het geeft me wel een drive om zoveel mogelijk voor de kinderen op GGA te doen, zij hebben dit leven ook meegemaakt. Het maakt me heel duidelijk hoe ontzettend veel mazzel we hebben dat we in een veilige en fijne omgeving geboren zijn en dat ik zulke lieve ouders heb!

Qua project zijn we nu druk bezig met het opstellen van ontwikkelingsplannen voor een aantal kinderen, daarnaast hebben we nieuwe evaluatieformulieren gemaakt en zijn we begonnen met de theorie voor onze manual. Wat me wel bang maakt is dat ik eigenlijk helemaal niet meer zo lang hier ben. We hebben nog twee weken vakantie over en Michelle, Suzanne en ik gaan vanaf 2 mei op vakantie voor twee weken! Als we dan terug zijn op GGA hebben we nog wel 2,5 week om dingen af te ronden en dan gaan we alweer richting huis! Eigenlijk nog maar een paar weken om volop aan de bak te gaan dus we zetten onze schouders er nu extra goed onder!

Afgelopen weekend had ik na drie weken een weekendje vrij en ben ik met Michelle naar Durban geweest! Super fijn weekend gehad, we hebben lekker over het strand gelopen, zijn naar het stadion geweest en met een kabelbaanlift naar de top gegaan, zijn naar een soort zwemparadijs geweest en hebben lekker gegeten! Het was super fijn om lekker zelf onze tijd te kunnen indelen en even van het GGA terrein af te zijn. Als we de weekenden moeten werken kan je namelijk alleen op vrijdag even van het terrein af, waarbij we dan boodschappen gaan doen. S avonds of doordeweeks is het onmogelijk om van het terrein af te gaan, omdat er in de omgeving niks is en het ook niet veilig is. Als we wat leuks willen moeten we al naar Durban of Pietermaritzburg, dat allebei op ongeveer een uur rijden ligt. Dat is meestal alleen mogelijk als je een weekend “off” bent.

Komende dinsdag gaan Suzanne en ik ook weer mee op fooddrop, dat is onze extra taak geworden naast ons project omdat ze daar nog mankracht voor nodig hadden. We gaan dan op dinsdag voedselpakketten samenstellen en in pakken, daarna ’s middags de vallei in om de voedselpakketten uit te delen aan de geselecteerde gezinnen. Woensdag gaan we ook de vallei in om in een ander gedeelte nog langs een aantal huizen te gaan en daar pakketten te bezorgen. Het zijn vermoeiende dagen omdat we vroeg op moeten en de pakketten redelijk zwaar zijn, spierballen kweken dus! Maar ik vind het super belangrijk werk en werk graag mee. Het gekke is dat we dan ook zien hoe de mensen in de omgeving wonen, soms in een plaggen huisje met alleen een pot om in te koken en een houten bed/plank om op te slapen. Heel verdrietig en frustrerend omdat ik me besef dat we lang niet iedereen kunnen helpen. De mensen zijn ontzettend dankbaar, ik denk dat ik de volgende keer ook al een deel van mijn kleren meeneem. Zeker weten dat ze daar super blij mee zijn! Vergeleken met die omstandigheden hebben de kinderen op GGA het heel goed, het maakt me des te blij dat er plekken zoals GGA zijn die in ieder geval heel wat kinderen hebben kunnen helpen.

Aan de ene kant heb ik nog helemaal geen zin om weer terug te gaan, er is nog zoveel te doen en nu ook nog veel om naar uit te kijken. Toch mis ik thuis ook wel heel erg af en toe, met name Gerben maar ook familie en vrienden. Ik kijk wel weer uit naar het thuis komen, de foto’s te laten zien aan iedereen en de verhalen te vertellen! Maar eerst nog afmaken waar we mee bezig zijn en nog op vakantie :D we gaan naar Kaapstad en vervolgens de Garden route doen richting Port Elizabeth. Ik ben super benieuwd en heb er heel veel zin in!

Hopelijk komt het volgende reisverslag er weer sneller aan, ik kan helaas niks beloven :p! Het internet is hier nogal crappy.

Liefs en een knuffel vanuit Cato Ridge!